PANDIDURAI

                                                                       பாகம் -3 “கரைந்து போன கண்ணீரை கடிதங்கள் வழியே அனுப்புகிறேன் கண்ணீரோடு உன்னை வந்து சேரும் எனது காதல் கடிதங்களை முத்தமிட்டு அணைத்து கொள் கண்மணியே” என்றொரு கவிதையை Message மூலமாக கவி எனக்கு   அனுப்பியிருந்தாள். அவள் மீதான கோபம் கொஞ்சம் குறைந்து, மறுபடியும் பேச தொடங்கினேன். அப்போது அவளிடம்,  “என்னடி இது எனக்கு புரியலை” என்று கேட்டேன். “சொன்னா மட்டும் புரிஞ்சிடுமா அதை பீல் பண்ணு லூசு” என்று ரிப்ளை செய்தாள். “புரிலைன்னு தான் உன்கிட்டே கேட்குறேன் அதை சொல்லேன்” என்றேன். போனை வெறித்தபடி அவளது பதிலுக்காக காத்திருந்தேன். எப்படியும் இரவு 7.40 மணி இருக்கும், கவி எனக்கு Message செய்யாததால் சாப்பிட சென்றேன். சாப்பிடும் நேரத்தில் Pls Wait… என அவளிடம் இருந்து Message வந்தன. நானும் எதுவும் பேசாமல் Hm...

கவி... அவள் எனக்கு பரீட்சையமானவள். எப்படி மறப்பேன் அந்த பெயரை... என்னை இயங்க வைத்தவள், ஏங்க வைத்தவள், தவிப்புகளை ரசிக்க வைத்த பெண் அவள். மறக்க முடியாத நினைவுகளாய் இருக்கிறாள் . அந்த பெயரை கேட்டதும் இதயம் அமைதியானது, தூக்கம் கலைந்தவன் போல்,  பெயர் முகம் தெரியாத அந்த பெண்ணிடம் பேச துடிக்கிறேன். நானும் அவளிடம் "பொய் சொல்லாதீங்க, உண்மையாவே உங்க பேரு கவிதானா"... என்று குறுஞ்செய்தி அனுப்பினேன். அந்த பெண்ணிடம் இருந்து 'ஹலோ.. உண்மையாவே என் பெயர் அதான், உங்களுக்காக எங்க அப்பா அம்மா வைச்ச பேரை மாத்த முடியாது" என்று அனுப்பினாள். அதை படித்து பார்த்து விட்டு வாஞ்சையுடன் வழிந்த முகத்தோடு அந்த பெண்ணுக்கு Message அனுப்பினேன். "சரி.. நான்தான் பேட் பாய்... எனக்கு ஏன், குட் மார்னிங் Message அனுப்புறீங்க".. என்று அனுப்பியதும், அதை படித்து பார்த்தவள் கோபத்துடன் "சரி நான் பேசலை...  குட் பை இனிமே எனக்கு Message பண்ண வேண்டாம்" என்று அனுப்பிவிட்டு போனவள் தான். அதுக்கப்புறம் ஒரு Message கூட வரவில்லை. நானும் அவளுடைய Messageக்காக காத்திருந்து நேரங்கள் வீணானது தான் மிச...